Over stadswandelingen en de Ark van Noach

Menige sjabbat ochtend voert mijn weg mij vanuit de nieuwbouw van Buitenveldert langs moderne kantoorpanden bij het WTC, de statige herenhuizen van de Stadionweg naar de smalle dichtbebouwde straten van ‘de Pijp’ waar mijn sjoel, de Gerard Dousjoel, staat.

Als ik daar binnenkom dan word ik altijd begroet door de 7 a 8 parochets die daar aan de wanden hangen. Dat geeft mij een beetje het gevoel van de Teiwa, de Ark van Noach, waarover wij deze week in de Tora lezen. De Gerrer Rebbe, de Sefas Emes, zei eens dat de fysieke ark er weliswaar niet meer is, maar de spirituele replica daarvan, is er wel degelijk. Ieder woord van de Tora, iedere Teiwa wat immers ook “woord” betekent functioneert als zodanig.

Wij geven aan de Tora maar de Tora geeft ook terug. De Tora neemt ons op, sterkt ons spiritueel en schermt ons ook enigszins af voor ontwikkelingen die destructief zijn voor onze spirituele ontplooiing.

De Aron van de Bet HaMikdasj, de Ark met de Loechot had een deksel, kaporet genaamd. Het woord parochet heeft dezelfde letters in het hebreeuws als het woord kaporet en ook dezelfde functie. Het daagt ons uit beschermer te worden van de Tora en daardoor ook een drager en een representant van diezelfde Tora. De parochet leert ons die Teiwa te maken en te bedekken met het gevolg dat wij er ook weer door bedekt worden.

Na die wandeling van bijna een uur voel ik me op sjabbatochtend altijd heel warm opgenomen door die parochets van 70, 80 en 100 jaar oud. De sjabbat wordt er helemaal tastbaar door. Die bijzondere parochets zijn er overigens ook voor u allemaal, u bent welkom.

Rabbijn S. Katz