Parsje Wajechi 5772

De handen van Yacov Awienoe
We vinden in de parsje van deze week dat Yacov Awienoe zijn handen kruist om zijn kleinzoons te zegenen. Diezelfde hand was 147 jaar daarvoor bezig om Esav tegen te houden

Yacov geeft hier een message:
Ik was 147 jaar bezig om mij omhoog te werken van iemand die zijn handen gebruikt om anderen tegen te houden naar iemand die zijn handen gebruikt om anderen te zegenen.

Waarom lijkt hij Efraïm voor te trekken
(Zie Shem Mishuel.) Menasje staat voor Sjamor, het opzij zetten van de ellende. Efraïm staat voor Zachor, voor de positieve inbreng. Hij leert hier: Zachor gaat voor. Maar tegelijkertijd staat Menasje dus niet op de foute plek want sjabbat is een delicate balans tussen beide aspecten.

Waarom doet hij dit Menasje aan?
Er schijnt een boodschap uit te gaan naar Josef.
Niemand is er ooit zeker van dat hij degene is die het recht heeft op bepaalde zaken. Misschien was Josef de meest geliefde zoon en daarom kreeg hij bepaalde dingen. Uiteindelijk zijn het iemands verdiensten en iemands levenspad waardoor hij bepaalde dingen krijgt en niets anders. Daarom krijgt Efraïm hier die speciale broche en niet Menasje.

Wat moet dat voor Menasje zijn geweest?
Maar iets wordt ook goed gemaakt voor Menasje.
De laatste Rasji in Sefer Bereesjiet leert ons dat Josef zijn kleinzoons echt opvoedde, bij hem werden ze grootgebracht. Misschien was Menasje eventjes de tweede viool. Al gauw bleek dat Josef een hele innige band onderhield met al zijn kleinkinderen. Dat maakte hetgeen hem eerder overkwam weer goed.

Verder zien we ook dat toen Jacov zijn kleinkinderen omhelsde terwijl Josef ze nog vast hield. Drie generaties waren dus innig bij elkaar. Dat momentum heeft Josef Hatsaddik dus willen vasthouden ook toen hij bezig was met zijn eigen kleinkinderen.